پدیده ی برش قالبی یک حالت حدی رایج حاکم بر مقاومت فلز پایه در اتصالات جوشی است. مطالعات اندکی پیرامون این حالت حدی در اتصالات جوشی انجام شده، ضمن اینکه چارچوب آیین نامه های فعلی جهت محاسبه مقاومت برش قالبی نیز اساسا برای اتصالات پیچی ارائه شده است. در مطالعات معدود انجام شده در این خصوص نیز، مشخصات مکانیکی فولاد مورد استفاده با فولاد رایج در ایران تفاوت داشته، ضمن اینکه مطالعه تحلیلی و عددی جامعی نیز صورت نگرفته است. در این پژوهش، ابتدا مدل عددی با استفاده از روش اجزا محدود و بهره گیری از مدل سازی «خرابی برای فلزات شکل پذیر» ساخته شده، سپس، فرضیات روش مدل سازی با مقایسه نتایج عددی و داده آزمایشگاهی موجود مورد صحت سنجی قرار گرفته است. در ادامه نمونه هایی از اتصال جوشی صفحه گاست مورد مطالعه قرار گرفته و توزیع کرنش و تنش و همچنین مسیر پارگی برش قالبی در آن ها بررسی شد. نتایج نشان داد که مکانیزم خرابی برش قالبی در اتصالات جوشی متفاوت با اتصالات پیچی می باشد؛ که وجود قید اضافی در برابر فرآیند باریک شدگی فلز پایه در مجاورت فلز جوش از عوامل اصلی این تفاوت می باشد. مطالعه قیاسی بین مقاومت اسمی پیش بینی شده توسط معادله AISC و ظرفیت های به دست آمده از تحلیل عددی نشان داد که این معادله به طور میانگین 36% محافظه کارانه است. بر این اساس، معادله جدیدی ارائه شد که مقاومت اسمی محاسبه شده توسط آن کمتر از 5% محافظه کارانه بوده، ضمن اینکه ضرایب افزایش بار و کاهش مقاومت نیز قابلیت اطمینان مورد نیاز در طراحی را ایجاد خواهد نمود.

در این تحقیق اثرات نیروی پیش تنیدگی اتصال های پیچی با عملکرد اصطکاکی در صفحات اتصال اعضای کششی فولادی مورد مطالعه آزمایشگاهی قرار گرفته است. برای این منظور شش گروه نمونه دوتایی از دو نوع مصالح فولادی انتخاب و آزمایش گردید. به منظور مقایسه رفتار اتصالات پیچی در حالات اتکایی و اصطکاکی ، در سه گروه از نمونه ها، صفحات اتصال با پیچ های دارای عملکرد اتکایی و در مابقی آنها با اتصال دارای عملکرد اصطکاکی آزمایش انجام شده است. در این تحقیق، تاثیر تعداد ردیف پیچ های اتصال و مشخصات مکانیکی مصالح به عنوان متغیرهای آزمایش، در هر دو نوع عملکرد اتصال اصطکاکی و اتکایی، مورد بررسی قرار گرفت.نتایج آزمایشگاهی نشان داد که نه تنها رفتار نمونه ها برای اتصال های دارای عملکرد اصطکاکی، نسبت به اتصال های دارای عملکرد اتکایی، می تواند متفاوت باشد، بلکه نیروی پیش تنیدگی اتصال های اصطکاکی می تواند موجب افزایش سختی در محدوده تغیر شکل های کوچک شود. همچنین استفاده از اتصال های اصطکاکی، میتواند استحکام نهایی سطوح کششی و برشی حوزه برش قالبی را افزایش داده و در نتیجه استحکام نهایی گسیختگی برش قالبی افزایش یابد.

اندازه ذرات خاک های دانه ای و دانه بندی آنها تاثیر زیادی بر رفتار برشی آنها دارند. تحقیق در مورد ناحیه برش در آزمایش برش مستقیم، اهمیت زیادی در پروژه های مرتبط با تسلیح خاک با استفاده از ژئوگرید دارد. هدف این مقاله بررسی آزمایشگاهی رفتار برشی خاک های دانه ای با اندازه ذرات متفاوت می باشد. آزمایشات برش مستقیم بزرگ مقیاس در سه بخش انجام شده اند. بخش اول آزمایشات مربوط به 4 نوع خاک دانه ای با دانه بندی و اندازه ذرات متفاوت می باشد. بخش دوم مربوط به آزمایشات انجام شده بر روی نمونه های ترکیبی است و در بخش سوم تاثیر یک قطعه بتنی بر روی مقاومت برشی خاک دانه ای بررسی می شود. مطابق با نتایج بدست آمده با بزرگترشدن اندازه ذرات، پوش گسیختگی برشی بالاتر رفته و نمونه از مقاومت برشی بالاتری برخوردار می شود، با بزرگ شدن اندازه ذرات، زاویه اصطکاک مصالح و زاویه اتساع نیز افزایش می یابد. یافته اصلی پژوهش انجام شده اینست که مصالح قرار گرفته در ناحیه برش تاثیر زیادی در مقاومت و رفتار نمونه دارد. در نمونه های ترکیبی اگر ماسه در ناحیه برش قرار داشته باشد، اگرچه بالا و پایین نمونه از شن باشد، رفتار و مقاومت نمونه نزدیک به ماسه خالص است و اگر شن در ناحیه برش قرار گیرد هرچند بالا و پایین نمونه ماسه باشد، رفتار و مقاومت برشی نمونه ترکیبی نزدیک به نمونه شنی می شود. همچنین ضخامت ناحیه برش وابسته به ابعاد ذرات است، با بزرگ شدن دانه بندی ضخامت ناحیه برش افزایش می یابد. وجود قطعه بتنی در ناحیه برش، باعث افزایش مقاومت برشی و زاویه اصطکاک داخلی نمونه ماسه ای می شود.

بلوک های سبک بتنی هوادار اتوکلاوشده (AAC) با توجه به مزایای زیادی که دارند استفاده از آن ها روز به روز بیشتر می شود. در این تحقیق عملکرد تجربی اجزا تشکیل دهنده دیوار و همچنین دیوارهای ساخته شده از بتن سبک هوادار مورد بررسی قرار گرفته است. ابتدا آزمایش فشاری و برشی بر روی عناصر تشکیل دهنده دیوار، ملات و بلوک، صورت گرفت سپس سه نمونه دیوار با ابعاد 25×120×120 سانتی متر تحت بارگذاری قطری قرار گرفته است. با توجه به ملات مخصوص به کار رفته، لغزشی بین ملات و بلوک ها رخ نداده و شکست ها در بلوک ها ایجاد شد و علت رخ داد این نوع شکست، مقاومت برشی بلوک بتن سبک هوادار اتوکشیده کلاو کمتر از ملات استفاده شده می باشد.

سابقه و هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی استحکام چسبندگی Micro-SHEAR دو نوع سمان رزینی آزاد کننده فلوراید با پنج نوع سیستم چسبنده به مینا و عاج می باشد.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی سطوح صاف شده مینایی و عاجی دندانهای ثنایای گاوی در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفت. استوانه های کوچکی از سمانهای رزینی Xeno Cem Plus (XCP) و Panavia Fluro Cement (PFC) به مینا و عاج باند شدند. PFC و XCP با روش توصیه شده کارخانه سازنده، قبل از استفاده از سیستمهای باندینگ خودشان، Xeno CF II + XCP، SE Bond + PFC و Clearfil Liner Bond II (CCIB) + PFC و بعد از 24 ساعت نگهداری در آب 37 درجه سانتی گراد تحت استحکام باند Micro-SHEAR ارزیابی گردیدند.یافته ها: نتایج بدست آمده به شرح زیر می باشد: (مینا و عاج میانگین ± انحراف معیار برحسب Mpa)، (15.5±9.2 و 13.7±4.0) XCP و (15±7.3 و 23.7±10.6) PFC، (17.1±4 و 35.4±11.5) XCP+XCF II و (48.7±12 و 54.2±9.8)PFC+SE Bond. نتیجه گیری: سیستم های ادهزیو Light-cure موجب افزایش معنی دار در استحکام چسبندگی سمانها می گردند.

Strength measurement of rock requires testing that must be carried out on test specimens with particular sizes in order to fulfill testing standards or suggested methods. Often, the coring process breaks up the weaker core pieces, and they are too small to be used in either index tests or conventional strength tests such as point load index (Is) and Brazilian tensile strength (BTS). One of the index tests to indirectly determine the rock strength is the BLOCK punch index (BPI) test, which requires flat disc specimens without special treatment. This study aimed to evaluate the applicability of the BPI test for predicting the uniaxial compressive strength (UCS), BTS and IS of the sandstones by empirical equations. Also, we have compared the performance of the BPI and IS for predicting the UCS and BTS. It was experimentally shown that BPI is a reliable method for predicting the UCS, BTS and Is of the sandstones under study. Moreover, the results indicate that BPI could be utilized with same importance as Is for predicting the UCS, while predicting the BTS by Is appears to be more reliable than BPI.

هدف از اجرای این طرح استفاده از روش SHEAR head برای پخت پیوسته سیستم های مختلف پلیمری بوده است. در این راستا این سیستم به صورت مدولار ساخته شد و اتصال به یک اکسترو در تک مارپیچه عمل ایجاد پیوندهای عرضی با پروکسید در پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE) به صورت پیوسته انجام شد. مبانی کارکرد یک سیستم SHEAR head بر این اساس استوار است که از چرخش سریع یک مارپیچ با آرایش خاص درون یک سیلندر و اعمال تنش بالا، دمای آمیزه پلیمری بالا می رود و عمل ایجاد پیوندهای عرضی انجام می گیرد. میزان بال رفتن دما به شکل هندسی مارپیچ، مشخصات رئولوژیکی آمیزه و زمان اقامت آمیزه بستتگی دارد و می تواند از 100درجه سانتی گراد-1 باشد. در ساخت این سیستم سه توع مارپیچ با طراحی Egan، Troester و Maddock (با فاصله مانع حدود 4/0 میلی متر) بکار رقت و شرایط کار در سیستم به نحوی بود که دما و فشار لازم برای ایجاد پیوندهای عرضش حاصل شد. برای تهیه پلی اتیلن با پیوندهای عرضی ، نمونه هایی با 25/0، 5/0، 75/0 و 2 درصد وزنی از دی کومیل پروکسید (DCP) به عنوان عامل ایجاد پیوندهای عرضی تهیه شد و شرایط کار به نحوی تنظیم گردید تا آمیزه به مدت 45 ثانیه در SHEAR head بماند. برای تایید تشکیل پیوندهای عرضی آزمایش درصد ژل و خواص مکانیکی روی نمونه ها انجام شد. نتایج نشان می دهد که در تمام نمونه ها پیوندهای عرضی ایجاد شده است. درصد ژل برای نمونه با مارپیچ Maddock و دو درصد از DCP از همه بیشتر بود. خواص استحکام کششی و ازدیاد طول تا پارگی در دمای محیط و جهت ماشین برای تمام نمونه ها با افزایش درصد ژل افزایش یافت.

مقدمه: مادر نیاز دارد پس از سزارین هر چه سریع تر نگهداری نوزاد خود را به عهده گیرد. تسکین درد در مادر باعث افزایش راحتی و بهبود سریع تر و کاهش مدت بستری و عوارض مانند ترومبوآمبولی ریوی و نیز هزینه درمان می شود.هدف: تعیین تاثیر بلوک عضله شکمی (TAP) با تزریق مارکایین 25/0% بر میزان بی دردی پس از عمل سزارین.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور بر 76 بیمار بود که مورد جراحی سزارین انتخابی قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه مورد 20 سی سی بوپیواکائین 0.25% بین فاسیای عضله عرضی شکم و فاسیای عضله ابلیک اینترنال تزریق شد و در گروه شاهد به همان میزان سالین نرمال (دارونما) استفاده شد. شدت درد در ساعت های 2، 4، 6، 12، 24 و 48 پس از جراحی با معیار VAS سنجیده و در صورتی که بیمار نیاز به تسکین درد داشت شیاف دیکلوفناک بکار رفت. عوارض نظیر تهوع، استفراغ و سرگیجه نیز ثبت شد. داده ها با نرم افزار (SPSS (21 آنالیز شد. مقدار P برای معنی دار بودن کمتر از 0.05 در نظرگرفته شد. نتایج: میانگین میزان درد در ساعت دوم (P=0.0001)، چهارم (P=0.0001) و ششم (P=0.039) در گروه مداخله به صورت معنی دار پایین تر از گروه شاهد بود. میانگین تعداد شیاف دیکلوفناک استفاده شده در گروه بوپیواکایین کمتر از گروه دارونما بود (P=0.0001). در گروه بوپیواکایین، میانگین و خطای معیار زمان بی دردی 13.77±2.41 و در گروه دارونما 5.94±1.27 ساعت بود. درصد بقای بی دردی در گروه بوپیواکایین 14.3% و در گروه دارونما 2.9% بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود (P=0.001).نتیجه گیری: بلوک عضله عرضی شکمی با بوپیواکائین 0.25% بدون داشتن عوارض جانبی (سرگیجه، تهوع، استفراغ) و تاثیر در هنگام تحرک بیمار، درد متعاقب سزارین را کاهش داده و نیاز به داروی مسکن را کم می کند.